Nauka patrzenia na zjawiska rozwojowe z perspektywy różnych teorii, czyli wyjaśnień, których prawdziwość sprawdzono w badaniach naukowych, to przygoda i wyzwanie. Uczy otwartości umysłu, refleksji, umiejętności zdystansowania się wobec prostych i szybkich wyjaśnień, poszukiwania rzetelnych źródeł wiedzy i dostrzegania rozwiązań praktycznych problemów dzięki świadomemu analizowaniu złożonych ludzkich zachowań. W trzech częściach książki autorzy kompleksowo omawiają: teorie, które akcentują rolę czynników biologicznych w rozwoju człowieka; teorie: ewolucyjna, psychoanalityczna i poznawcza. Teorie, które podkreślają rolę czynników środowiskowych w rozwoju człowieka: uczenia się, ról społecznych, rozwoju w biegu życia oraz sprawiedliwości społecznej. Teorie podkreślające interakcję między jednostką a środowiskiem: psychospołeczna, kulturowo-historyczna, bioekologiczna oraz teoria systemów dynamicznych. Barara i Philip Newmanowie nie tylko przedstawiają teorie rozwoju, lecz także porównują je ze sobą, pokazują kontekst historyczny i kulturowy, w którym powstały i nadal powstają, wskazują ich zalety i wady, pytają, jak wykorzystać wiedzę naukową w praktyce i jak zgodnie z każdą z koncepcji interpretować studia przypadków. Nie budują w czytelniku przekonania, że nauka jest „wiedzą oświeconą”, przeciwnie - pozwalają dostrzec jej kumulatywny charakter i metodologiczny rygor, który nakazuje sprawdzać prawdziwość tez różnych teorii i otwierać się na nowe odkrycia. Głównym celem tej książki jest wspieranie krytycznego myślenia i aktywnego podejścia do uczenia się.