SOWA OPAC : Książnica Płocka im. Władysława Broniewskiego

Książka

W koszyku

oceń

Droga do domu / Agnieszka Litorowicz-Siegert. - Wydanie I. - Warszawa : Grupa Wydawnicza Foksal, 2019. - 445 stron ; 20 cm.

(Olszany / Agnieszka Litorowicz-Siegert ; 1)

Autor

Litorowicz-Siegert Agnieszka. Autor Litorowicz-Siegert Agnieszka. Olszany ;

Forma i typ

Proza

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Gatunek

Powieść

Symbol UKD (080)

821.162.1-3

ISBN

9788328057517 978-83-280-5751-7

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Główna (Kościuszki 6)

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. W A/Z(O)_171793 (nr inw. 171793) (1 egz.)

Filia nr 1 (Zielona 40)

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. 821.162.1-3 (nr inw. 42420) (1 egz.)

Filia nr 2 (Kilińskiego 8a)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.162.1-3 (nr inw. 55930) (1 egz.)

Filia nr 3 (Rembielińskiego 11)

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. 821.162.1-3 (nr inw. 59571) (1 egz.)

Filia nr 4 (Krzywoustego 3)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.162.1-3 (nr inw. 65211) (1 egz.)

Filia nr 5 (Karadzica 1)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.162.1-3 (nr inw. 195479) (1 egz.)

Filia nr 6 (Czwartaków 4)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.162.1-3 (nr inw. 32129) (1 egz.)

Filia nr 7 (Piaska 5)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.162.1-3 (nr inw. 58607) (1 egz.)

Filia nr 8 (Walecznych 20)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.162.1-3 (nr inw. 34374) (1 egz.)

Filia nr 9 (Orzechowa 5a)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.162.1-3 (nr inw. 20146) (1 egz.)

Filia nr 11 (Armii Krajowej 1a)

Egzemplarze są obecnie niedostępne

Filia nr 13 (Dobrzyńska 2a)

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. 821.162.1-3 (nr inw. 27064) (1 egz.)

Recenzje:

Dom, czyli miejsce, które trudno zamknąć w konkretnych ramach, tak dużo ma znaczeń. Zdarza się, że warto wrócić do dalekiej przeszłości, próbując zbudować pewną przyszłość. Jak wiele odwagi należy w sobie mieć, gdy trzeba stawić czoła rodzinnym tajemnicom?
Wiosenne powietrze niesie całkiem dobry humor, więc człowiek ma ochotę go podtrzymać za wszelką cenę. To wpływa również na dobór lektur — dlatego zdecydowałam się sięgnąć po powieść dość lekką, (...) niewymagającą ogromnej uwagi, ale też która niewzbudzającą politowania. „Olszany”, po samym opisie, wydały mi się być książką na tyle ciekawą, aby móc ją przeczytać bez większych wyrzutów sumienia. Miałam rację, przyjemna historia, fabularnie niezbyt oryginalna, aczkolwiek napisana w takiej formie, że trudno ziewać w trakcie. Przyznaję, od dawna przepadam za pozycjami skupionymi na odkrywaniu sekretów sprzed lat, gładko łączących się z teraźniejszością. A tego typu powieści jest cała masa, prawda? Ciężko wówczas nie powielać pewnych schematów. Sztuka polega na poprowadzeniu akcji w sposób frapujący, by nie nudzić. Autorka wyszła z tej próby obronną ręką, dzięki kilku zabiegom, o których wspomnę za chwilę.
Po pierwsze, warto zwrócić uwagę już na samych bohaterów. Ciekawie wykreowanych, bardzo ludzkich. Julia Borowicz może kojarzyć się z żeńskimi postaciami znanymi z mnóstwa innych książek, owszem. Pracuje jako architekt, nie narzeka na brak zajęć, ale serce zostało doszczętnie złamane przez ukochanego mężczyznę, a przecież mieli się pobrać. Jednak jej widoczna z biegiem akcji przemiana sprawia, że Julię da się polubić, trochę współczuć wszystkich perypetii. Natomiast najbardziej przypadł mi do gustu ksiądz Artur, człowiek przesympatyczny, uroczy, kapłan z powołania. Trudno byłoby określić teraz każdego bohatera, bo jest ich sporo, lecz nie umiem znaleźć żadnego, który by mnie rozczarował.
Po drugie, opisy przyrody. Naturalne, bez popadania w patetyczne tony. Sprawiające, iż odnosi się wrażenie spacerowania po urokliwych zakątkach, malowniczym miasteczku. Pomorze jest przepiękne, więc cieszę się, że zostało przedstawione w autentyczny sposób. Niektórym wyda się zbyt baśniowy, ale zaręczam — warto odwiedzać takie miejsca. Na szczęście, sprzyja też temu literatura, czego „Olszany” są najlepszym dowodem. To dla mnie ogromny plus, możliwość oderwania od rzeczywistości bez wychodzenia z domu. Dlatego wysoko oceniam styl Agnieszki Litorowicz-Siegert, sugestywny oraz przyjemny w odbiorze.
„Olszany” zawierają w sobie całe mnóstwo zagadek i sekretów, tylko czekających na rozwiązanie. Bywają trochę przewidywalne, co jednak nie psuje radości z czytania. Osobiście lubię klimat aż kipiący od tajemniczości, a nie ma nic ciekawszego od rodzinnych historii. Głównie dlatego ciężko odrzucić swój egzemplarz, bo człowiek jak najszybciej chce się dowiedzieć, czy jego przypuszczenia dotyczące dalszego rozwoju akcji na pewno okażą się słuszne. W każdym razie, ja lekturę skończyłam stosunkowo szybko, potem dumając, że byłoby miło naprawdę spotkać tak zgraną społeczność, dbającą o wzajemne relacje, pomagającą sobie w tarapatach. Cóż, na ten moment pozostaje sympatia do bohaterów literackich — dobre i to!
Powieść Agnieszki Litorowicz-Siegert zdecydowanie spodoba się osobom przepadającymi za książkami obyczajowymi, ewentualnie chcącym po prostu odpocząć przy lekkiej fabule. Kilka interesujących wątków, cała gama postaci — oto przepis na niezłą pozycję, którą też spokojnie można podarować mamie albo babci, co również zamierzam uczynić. Wiem, za często wspominam o pogodzie, jednak myślę, że już wkrótce przeniesiemy się z egzemplarzami do ogrodu lub parku. A proszę wierzyć, „Olszany” skutecznie zachęcą do docenienia zieleni, budzącej się do życia przyrody.